Neoklasik Heykelde İdealize Edilmiş Güzellik Form ve İşlevin Uyumlu Dengesi

Antonio Canova

Jean-Antoine Houdon

İdealize Edilmiş Güzellik Neoklasik Heykel

Güzelliğin idealleştirilmesi neoklasik heykelin temel bir özelliğidir. Neoklasisizm, 18. yüzyılda Barok ve Rokoko stillerinin aşırılıklarına reaksiyon olarak ortaya çıkan bir sanat ve mimari tarzıdır. Neoklasikçiler, sıradan, zarif ve ahenkli sanat eserleri yaratmaya çalıştılar ve antik Yunan ve Roma’nın sanatından ve mimarisinden esin aldılar.

Neoklasik heykeller, idealize edilmiş güzellikleri, bakışım ve oranlara odaklanmaları ve klasik motiflerin kullanımıyla karakterize edilir. Neoklasikçiler, güzelliğin gerçeğin ve düzenin bir yansıması olduğuna inanıyorlardı ve bu idealleri somutlaştıran heykeller yaratmaya çalıştılar. Güzel duyu Ahenk Heykel

Güzel duyu ahenk, neoklasik heykelin bir öteki mühim özelliğidir. Neoklasikçiler, güzelliğin bir sanat eserindeki unsurların dikkatli bir halde düzenlenmesiyle yaratıldığına inanıyorlardı. Dengeli, ahenkli ve göze hoş gelen heykeller yaratmaya çalıştılar.

Heykel, taş, metal yahut kil benzer biçimde malzemeler kullanarak insanların, hayvanların yahut nesnelerin temsillerini gerçekleştiren 3d bir sanat biçimidir. Heykel, muhtelif duygu ve fikirleri anlatım etmek için kullanılabilir ve müzelerden ve galerilerden kamusal alanlara kadar muhtelif ortamlarda bulunabilir. Sanat Özellikler

Sanat, düşünce ve duyguları iletmek için görsel öğeler kullanan bir anlatım biçimidir. Sanat, fotoğraf ve heykelden müzik ve dansa kadar muhtelif şekillerde yaratılabilir. Sanat, müzelerden ve galerilerden kamusal alanlara kadar muhtelif ortamlarda bulunabilir.

Neoklasik heykelin özellikleri içinde idealize edilmiş güzelliği, bakışım ve orana odaklanması, klasik motiflerin kullanması ve güzel duyu uyuma vurgu yapması yer alır. Neoklasik heykeller çoğu zaman tarihteki mühim kişileri yahut vakaları temsil etmek için kullanılır ve müzelerden galerilere ve kamusal alanlara kadar muhtelif ortamlarda bulunabilirler.

II. Neoklasik Heykel

Neoklasik heykel, 18. yüzyılın sonlarında Avrupa’da ortaya çıkan bir heykel tarzıdır. İdealize edilmiş güzellik, bakışım ve dengeye vurgu yapmasıyla karakterize edilir. Neoklasik heykeltıraşlar, antik Yunan ve Roma’nın sanatından ve mimarisinden esin aldılar ve eserleri çoğu zaman kahramanlık, vatanseverlik ve yurttaşlık erdemi benzer biçimde temaları içeriyordu.

En meşhur neoklasik heykeltıraş, “Cupid and Psyche” ve “Madame Recamier” benzer biçimde bir takım ikonik yapıt yaratan Antonio Canova’ydı. Öteki mühim neoklasik heykeltıraşlar içinde Jean-Antoine Houdon, Bertel Thorvaldsen ve John Flaxman yer alır.

Neoklasik heykel, 19. yüzyılın büyük bölümünde Avrupa’da baskın heykel stiliydi. Sadece, sanatçılar daha doğalcı ve dışavurumcu heykel stillerini benimsemeye başladıkça, 19. yüzyılın sonlarında popülaritesi azalmaya başladı.

III. Neoklasik Heykelin Özellikleri

Neoklasik heykel, idealize edilmiş güzellik, bakışım ve dengeye meydana getirdiği vurgu ile karakterize edilir. Neoklasik heykeltıraşlar çoğu zaman esin kaynağı olarak klasik Yunan ve Roma heykellerini kullanmışlardır ve eserleri çoğu zaman pürüzsüz, akıcı çizgilere ve zarif pozlara haiz idealize edilmiş figürler ihtiva eder. Neoklasik heykeller çoğu zaman amme binalarını ve anıtları süslemek için kullanılır ve müzelerde ve hususi koleksiyonlarda da bulunabilirler.

IV. Meşhur Neoklasik Heykeltıraşlar

Aşağıda neoklasik heykeltıraşların en ünlülerinden bazılarının sıralaması yer verilmiştir:

• Antonio Canova (1757-1822)
• Bertel Thorvaldsen (1770-1844)
• Jean-Antoine Houdon (1741-1828)
• François Kaba (1784-1855)
• David d’Angers (1788-1856)
• John Flaxman (1755-1826)
• Horatio Greenough (1805-1852)
• Edwin Landseer (1802-1873)
• Auguste Rodin (1840-1917)

V. ABD Birleşik Devletleri’nde Neoklasik Heykel

ABD Birleşik Devletleri’ndeki neoklasik heykel 19. yüzyılın başlarında başladı ve 20. yüzyılın ortalarına kadar devam etti. ABD Birleşik Devletleri’ndeki ilk neoklasik heykeltıraşlar Avrupa’da tahsil görmüş oldu ve eserleri antik Yunan ve Roma’nın klasik heykellerinden etkilendi. ABD Birleşik Devletleri’ndeki neoklasik heykel, hükümet binaları, kütüphaneler ve müzeler benzer biçimde amme binalarını dekore etmek için kullanıldı. Ek olarak anıtlar ve abideler yaratmak için de kullanıldı.

ABD Birleşik Devletleri’ndeki en meşhur neoklasik heykeltıraşlardan bazıları Horatio Greenough, Hiram Powers ve Thomas Crawford’dur. Greenough, 19. yüzyılın başlarında kabul edilen bir neoklasik heykeltıraştı. En oldukca George Washington ve John Adams heykelleriyle tanınır. Powers, kariyerinin çoğunu İtalya’da geçiren bir neoklasik heykeltıraştı. En oldukca The Greek Slave heykeliyle tanınır. Crawford, hem ABD Birleşik Devletleri’nde aynı zamanda İtalya’da çalışan bir neoklasik heykeltıraştı. En oldukca Freedom ve Armed Liberty heykelleriyle tanınır.

ABD Birleşik Devletleri’ndeki neoklasik heykel, 19. yüzyılın sonlarında ve 20. yüzyılın başlarında popülerliğini kaybetti. Sadece, 20. yüzyılın ortalarında bir canlanma yaşadı. 20. yüzyılın ortalarındaki en meşhur neoklasik heykeltıraşlar içinde Augustus Saint-Gaudens, Daniel Chester French ve Paul Manship yer alır. Saint-Gaudens, Abraham Lincoln ve Joan of Arc heykelleriyle tanınan bir neoklasik heykeltıraştı. French, Minute Man ve Lincoln Anıtı heykelleriyle tanınan bir neoklasik heykeltıraştı. Manship, Diana ve Faun heykelleriyle tanınan bir neoklasik heykeltıraştı.

VI. Avrupa’da Neoklasik Heykel

Avrupa’da Neoklasik heykel 18. yüzyılın sonu ve 19. yüzyılın başlangıcında gelişti. Neoklasik devre olarak malum bu devre, Avrupa’da büyük bir sanatla alakalı ve entelektüel çalkantı dönemiydi. Akıl ve bireyselliği vurgulayan felsefi bir hareket olan Aydınlanma, bu zamanda sanat ve kültür üstünde derin bir tesir yarattı. Neoklasik sanatçılar, Barok ve Rokoko dönemlerinin süslü ve suni stillerini reddederek daha mütevazi ve klasik bir stile yöneldiler. Güzellik, ahenk ve düzenlilik ideallerini temsil ettiğini düşündükleri Antik Yunan ve Roma’nın sanatından ve mimarisinden esin aldılar.

Avrupa’daki en meşhur Neoklasik heykeltıraşlar içinde Antonio Canova, Jean-Antoine Houdon ve Bertel Thorvaldsen yer alır. Canova, bütün zamanların en iyilerinden biri olarak biri olan bir İtalyan heykeltıraştı. Eserleri, idealize edilmiş güzelliği ve mermeri ustaca kullanmasıyla karakterize edilir. Houdon, Voltaire ve George Washington benzer biçimde meşhur kişilerin portreleriyle tanınan bir Fransız heykeltıraştı. Thorvaldsen, kariyerinin çoğunu Roma’da geçiren bir Danimarkalı heykeltıraştı. Eserleri, anıtsal ölçeği ve insan figürlerinin realist tasvirleriyle karakterize edilir.

Neoklasik heykel, 18. ve 19. yüzyıllarda Avrupa’da muhtelif şekillerde kullanıldı. Kiliseler, müzeler ve hükümet binaları benzer biçimde amme binalarını dekore etmek için kullanıldı. Ek olarak portreler ve büstler benzer biçimde hususi siparişler kurmak için de kullanıldı. Neoklasik heykel, bu zamanda Avrupa’nın kültürel ve sanatla alakalı manzarasını şekillendirmede mühim bir rol oynadı.

VII. Asya’da Neoklasik Heykel

Asya’daki neoklasik heykel, oldukca muhtelif yoldam ve teknikleri kapsayan muhtelif ve kompleks bir alandır. Asya’daki birtakım neoklasik heykeller açıkça Avrupa modellerinden esinlenirken, ötekiler bölgenin benzersiz kültürel ve sanatla alakalı geleneklerini yansıtır.

Asya’daki neoklasik heykelin en dikkat cazibeli örneklerinden biri, Afganistan’daki bir uçurumun kenarına oyulmuş dev heykellerden oluşan Bamiyan Budaları’dır. 2001’de Taliban tarafınca yok edilen bu heykeller, MS 6. yüzyılda yaratılmış olup Budist sanatının şaheserleri olarak kabul edilir.

Asya’daki neoklasik heykelin bir öteki mühim örneği, Çin’in Pekin kentindeki anıtsal bir kemer olan Cennetsel Sulh Kapısı’dır. Bu kapı MS 15. yüzyılda inşa edilmiş olup Çin zamanı ve mitolojisinden sahneleri tasvir eden kabartma heykellerle dekore edilmiştir.

Bu iki meşhur örneğe ayrıca, Asya’da neoklasik heykelin birçok başka örneği daha vardır. Bu heykeller bölgedeki tapınaklarda, saraylarda ve öteki amme binalarında bulunabilir. Asya’nın varlıklı ve muhtelif kültürel mirasını yansıtırlar ve bölgenin sanatla alakalı geleneğinin mühim bir parçasıdırlar.

Afrika’da Neoklasik Heykel

Afrika’daki neoklasik heykel nispeten yeni bir olgudur ve örneklerin bir çok 19. yüzyılın sonu ve 20. yüzyılın başına tarihlenmektedir. Sadece Afrika’da daha erken neoklasik heykelin birkaç dikkate kıymet örneği vardır, örnek olarak MÖ 14. yüzyılda yapılma Kraliçe Nefertiti’nin bronz başı.

Afrika’daki neoklasik heykel, Avrupa sanatı ve mimarisinin yanı sıra geleneksel Afrika sanatı da dahil olmak suretiyle muhtelif kaynaklardan etkilenmiştir. Netice olarak, Afrika’daki neoklasik heykel, hayattaki öteki her şeye benzemeyen benzersiz ve eklektik bir stile haizdir.

Afrika’daki neoklasik heykelin en meşhur örneklerinden bazıları Kraliçe Nefertiti’nin bronz başı, Giza Sfenksi ve Büyük Zimbabve Harabeleri’dir. Bu heykellerin tamamı Afrika’nın varlıklı ve muhtelif sanatla alakalı geleneğinin kanıtıdır.

IX. Cenup ABD’da Neoklasik Heykel

Cenup ABD’da neoklasik heykel, muhtelif inşaat projelerinde çalışmak suretiyle bölgeye getirilen Avrupalı ​​sanatçı ve mimarların akınının bir kararı olarak 19. yüzyılın başlarında ortaya çıkmaya başladı. Bu sanatçılar, antik Yunan ve Roma sanatına ve mimarisine dayanan neoklasik stile dair kendi anlayışlarını da beraberlerinde getirdiler.

Cenup ABD’daki neoklasik heykelin en erken örnekleri Buenos Aires ve Rio de Janeiro şehirlerinde bulunabilir. Bu heykeller çoğu zaman varlıklı patronlar tarafınca sipariş edilirdi ve çoğunlukla tanrılar, tanrıçalar ve kahramanlar benzer biçimde klasik mevzuları tasvir ederlerdi.

19. yüzyılın ikinci yarısında, neoklasik heykel, tarzın artan popülaritesi sonunda Cenup ABD’nın öteki bölgelerine yayılmaya başladı. Bu, Lima, Bogota ve Santiago de Chile benzer biçimde şehirlerde bir takım mühim neoklasik heykelin yaratılmasına yol açtı.

Cenup ABD’daki en meşhur neoklasik heykellerden bazıları içinde Buenos Aires’teki Kurtarıcılar Anıtı, Rio de Janeiro’daki Belfort Aslanı ve Buenos Aires Obelisco’su yer alır. Bu heykellerin tamamı etkisi altına alan boyutları ve klasik figürlerin realist tasvirleriyle dikkat çekmektedir.

Neoklasik heykel, Cenup ABD’da sanat ve mimarinin gelişiminde mühim bir rol oynamıştır. Bu biçim, bölgede milli bir hüviyet duygusu yaratmaya destek olmuş ve ek olarak demokrasi ve ilerleme ideallerini teşvik etmeye destek olmuştur.

Sorular ve Cevaplar

S: İdealize edilmiş güzellik nelerdir?

A: İdealize edilmiş güzellik, sanat ve estetikte idealize edilmiş yahut muhteşem güzelliğin temsilini anlatım eden bir kavramdır. Bu, doğru yahut gerçeğe müsait güzelliğin temsilini anlatım eden gerçekçilikle karşılaştırılabilir.

S: Neoklasik heykelin özellikleri nedir?

A: Neoklasik heykelin özellikleri şunlardır:

• İdealize edilmiş insan figürlerinin kullanması
• Klasik Yunan ve Roma stillerinin kullanması
• Bakışım ve balans kullanması
• Pürüzsüz, cilalı yüzeylerin kullanması

S: Meşhur neoklasik heykeltıraşlar kimlerdir?

Meşhur neoklasik heykeltıraşlardan bazıları şunlardır:

• Antonio Canova
• Bertel Thorvaldsen
• François Kaba
• Jean-Antoine Houdon